ضیا شاہد۔۔۔۔جدید صحافت دا امام

خبریں گروپ آف نیوزپیپرز دے بانی دی پہلی برسی دے موقعے اُتے اُچیچی لِکھت
ویکھیا جاوے تے انسان بڑا ای بے بس اے تے جے کرسوچیا جاوے تے ایہہ کائنات اوہدی دسترس چے اے۔بس سوچن تے ویکھن دے ڈھنگ وکھو وکھ نیں،کدی اسیں کھوہ دے ڈڈو بن کے اپنے آپنے آل دوالے نوں ای کل کائنات سمجھ لینے آں تے کدی تاریاں توں اگانہہ دوجے جہاناں دا پتا لبھ کے وی جانن دی تریہہ نہیں بجھا پاوندے۔بندے دی حیاتی وی عجیب اے،ایہہ بندے نوں انج ازماوندی اے جیویں ایہہ اوہدے ہتھ داکوئی کھڈونا ہووے۔سیانے آکھ دے نیں کہ ازمائشاں ای حیاتی دا دُوجا نام نیں۔پر میں نہیں من دا،کیوں جے کدی ایہہ ازمائشاں انج وی آوندیاں نیں کہ بندا چاوندیاں ہوئیاں وی ایہناں نوں سہہ نہیں سکدا۔جیویں ضیاشاہد دا ٹُر جانا تے اونھاں دے چلانا کرجان نوں ایک ورھے دا بیت جانا۔اک اجیہے بندے دی رخصت جنھے اپنی ہمت تے حوصلے نال تقدیر نوں اپنی تدبیر دے تابع کیتا۔مقدر بدلنے دا تصور دتا تے ثابت کیتا کہ جے کر بندا ہمت کر کے اُٹھے تے کجھ وی ناممکن نہیں۔۔۔۔پر اک گل تاں ناممکن ای سی۔کسے بندے دا ایتھے ہمیشہ لئی ٹھہر جانا،بھاویں اوہ ضیا شاہد ای کیوں نہ ہووے۔۔۔ 

پچھلے ورھے ایہناں دناں وچ ای ضیا شاہد ہوریں دنیا توں چلانا کر گئے سن۔اونھاں دے جانااک وڈے بندے دا جانا ضرور سی پر میرے لئی ایہہ کوئی عام یا چھوٹی خبر نہیں سی۔پتا نہیں کیوں،ایہہ خبر میرے اعصاب اُتے ایہنی اثر انداز ہوئی کہ اج پورا ورھا لنگ جان دے باوجود میرے اعصاب بحال نہیں ہوئے۔میں اج وی ایہہ یقین نہیں کر سکدا کہ اجیہا بندا جیہڑا دنیا نوں ویکھن دے نال نال اوہدی نبض تک گن لیندا سی اوہ کیویں حیاتی دی بازی ہار گیا۔اوکھیاں پینڈیاں دا راہی،اوہ رب دا بندا کدی ہار نہیں سی من دا،جے کر اوہ وی ہار من کے دنیا توں کوچ کر گیا اے تے فیر میرے جیہے لوکاں دی کیہ حیثیت جنھاں کدی اگلی گھڑی بارے وی نہیں سوچیا تے نہ کدی کسے حساب کتاب وچ پئے۔

ضیاصاحب،کوئی عام بندے نہیں سن۔اک زمانہ سن،اجیہا دور سن جنھے جدید صحافت دی نینہہ رکھی تے فیر ایہدے اتے اوہ عمارت وی اُساری،جیہڑی اونھاں دی حیاتی دا مقصد سی۔اونھاں روزنامہ خبریں تے خبراں نوں اپنے خواباں دی تعبیر بنایا،ایہہ اخبارنہیں اونھاں دا عشق سن۔اجیہا عشق جنھے ہزاراں طالب علم صحافیاں دی تربیت کیتی۔اونھاں نوں خبریت دے نال نال ادب آشنا وی کیتا۔ضیا صاحب بارے گھٹ لوک جاندے نیں کہ اونھاں دے کالم ہون،سیاسی کتاباں یا فیر عالمی منظر نامے۔ہر جملہ،ہر پیرا مکمل ادب سی۔اجیہا شہ پارہ کہ تسیں ادب یا صحافت دے جس زاویے اتے چاہو پرکھ لوو،اونھاں دی ہرلکھت صحافت تے ادب،دوواں میزاناں اتے سچی تے کھری ثابت ہووے گی۔اوہ شورش کاشمیری تے مولانا ظفر علی خان دی روایت دے امین سن۔میں جے ایمانداری نال گل کراں تے ساڈے ملک وچ اونھاں توں علاوہ صرف مجیب الرحمان شامی ہین جیہڑے اس مرتبے دے صحافی یا مدیر ہو سکدے نیں،باقی سب چھان بورا اے۔۔۔۔

میرا ضیا صاحب نال عجیب تعلق سی،ایہہ تعلق اختلافات توں شروع ہویا تے فیر اجیہی محبت وچ تبدیل ہوگیا جنھوں میں یااوہ، کدی کوئی نام نہیں دے سکے۔میں ضیا صاحب نال کنھی واری رُسیا تے کنھی ہی واری لڑیا،پر مینوں کدے ایہہ نہیں لگیاکہ اوہ میرے تو ں ناراض نیں۔ اسیں جد وی ملے،انج ای ملے جیویں کدی کجھ ہویا ای نہیں۔کوئی ناراضگی سی تے نہ کوئی گلہ شکوہ۔سچی گل دساں تے ایہدے وچ ساری خوبی ضیا صاحب دی ہی ہندی سی،کیوں جے میں تے ایہڈا عظیم انسان نہیں ہاں کہ اپنے غصے،ناراضگی یا دل دے میل نوں اک لمحے اندر، اِنج صاف کردیواں جیویں کجھ ہویا نہیں۔ایہہ حوصلہ ضیا صاحب داای سی کہ میرے نال ناراض ہو کے وی کدی ناراض نہیں ہوئے۔میں کیہہ،ہزاراں لوک ایہہ گواہی دین گے کہ ضیاصاحب دا غصہ،ناراضگی یا گلہ ہمیشہ وقتی ہندا سی۔اونھاں کدی کدورتاں نہیں پالیاں، دوجیاں نال اختلاف ضرور کردے پرکدی نفرتاں نہ پالدے۔میں اپنی پوری زندگی وچ ایہناں باہمت انسان نہیں ویکھیا،حیاتی دیاں اوکڑاں نوں جیویں اونھاں برداشت کیتا،کوئی ہور ہندا تے خورے کدوں دا ٹُٹ جاندا۔عدنان شاہد دی بے موقع موت جیہا صدمہ کوئی پیوکیویں برداشت کرسکدا سی؟ایہڈا جوان تے سوہنا پتر ہتھوں ٹر گیا،ضیا صاحب ایہہ پیڑاندر و اندر جر گئے۔جے کوئی ہور ہندا،کدی مُڑکے نہ اُٹھدا،پر ایہہ تاں ضیا شاہد سی۔اوہ ضیا شاہد جنھے حیاتی نوں ہمیشہ چیلنج کر کے اوہدیاں سختیاں دا مقابلہ کیتا۔اوہ ایس دکھ نوں وی اپنے سینے نال لا کے فیر کھلوگئے،کہ ربا تیری امانت سی،تیرے حوالے کیتی۔۔۔۔

امتنان بیٹے تے بھین یاسمین نیں اونھاں دا بہت ساتھ دِتا۔اونھاں دی ہمت بنے تے ہر لمحے حوصلہ بن کے نال رہے۔پر کدوں تیکر،اخیر ضیا صاحب وی اوسے منزل ول ٹرگئے جیہڑی ہر بشر دی منزل اے۔ نبیاں،ولیاں،چنگیاں،مندیاں سب نے اپنے سچے قول نبھاوندیاں اوسے رب ول ٹر جانا اے جنھیں سانھوں اپنے نبی دی امت وچ پیدا کرکے ساڈے اتے عظیم احسان فرمایااے۔ضیا صاحب ٹُر گئے،مطلب میرے دور دی جدیدصحافت دا امام چلا گیا۔ ساڈی اوہ صحافت مُک گئی جیہدے بانی شورش سن تے ایہنوں دوام ضیاشاہد ہوراں بخشیا۔ہُن اک دنیا مک گئی،ہُن تریخ دا اوہ ورقہ پاٹ گیا، جیہدے اندر فلسفے توں لے کے منطق تیکرتے صحافت توں لے کے ادب تیکر،ہر اوہ حوالہ سی جیہڑا کسے عام بندے نوں عظیم بنا دیندا اے۔ضیا صاحب چلے گئے،اسیں وی ٹر جانا اے۔پر سچی گل ایہہ ہے کہ میرے جیہے لوکاں دے جان نال شاید کوئی فرق نہ پوے،پر ضیا صاحب جیہے لوکاں دا جانا اک زمانے دا مک جانا اے۔ضیا صاحب دا جانا علم وہنر دے اک باب دا خاتمہ اے۔۔