شریعت و طریقت کا علم بلند کرنے والی عظیم ہستی۔ ۔ ۔ قسط نمبر 75
پنجابی زبان کے شاعر محمد ابراہیم عاصی کچھ اس انداز میں پیر سید معروف حسین شاہ عارف نوشاہی کی شان میں رطب اللساں ہیں۔
پیر سید معروف حسین عارف مرد قادری نیک انسان جیوے
مبلغ اسلام مشہور عالم خدمت دیں اندر انگلستان جیوے
شریعت و طریقت کا علم بلند کرنے والی عظیم ہستی۔ ۔ ۔ قسط نمبر 74 پڑھنے کیلئے یہاں کلک کریں
(پنجاب کس سیلاب صفحہ ۱۴)
میں نے بھی پیر صاحب کی شان میں ایک نظم کہی ہے جس میں یورپ کے گناہ آباد ماحول میں دین اسلام کی شمع جلانے کے حوالے سے پیر صاحب کی مدح سرائی کی گئی ہے۔
دیکھتے ہیں حضرت معروف شاہ کے فیض سے
کفر کی تہذیب میں دین محمدؐ کا وقار
(ہفت روزہ راوی)
پیر سید معروف حسین شاہ عارف نوشاہی کے ایسے ایک منظوم مکتوب جو انہیں قطب ارشاد ابوالکمال برق نوشاہی نے لکھا اسے پڑھ کر اس بات کا احساس ہوتا ہے کہ قبلہ قطب ارشاد پیر صاحب سے کتنی محبت کرتے ہیں۔ یقیناًپیر صاحب کو اپنے بھائی اور اپنے مرشد کی یہی محبت روحانیت کے ان مدارج کی طرف لے گئی ہے جو تصوف کی دنیا میں ہر طالب کا مطلوب ہوتے ہیں وہ لکھتے ہیں۔
’’بنام سراج السالکین پیر سید معروف حسین شاہ عارف نوشاہی مقیم بریڈ فورڈ انگلینڈ
’’لکھ وار سلام دعا اکھاں سنت نبی احمد ذوالجمال دی اے
رکھے رب سلامتی نال تینوں آرشو میرے وال وال دی اے
ترے باہجھ نہ چین قرار دل نوں گھڑی فرقتاندی سو سو سال دی اے
رکھی دلاندے دکھ نوں ویکھ کے تے نوک قلم پئی نیر اچھال دی اے
تیرے ہجر دے گئے نی چیر سینہ ہویا ؟؟؟؟ مثل غربال دی اے
پلک پلک اندر کراں یاد تینوں اگ فرقتاں دی جگر جال دی اے
یک یک ساہ مرچ سو سو طوفاں غم دے شامت اپنے کے اعمال دی اے
عجب بدلیا رنگ تقریرمیری بھانبرنویں توں نواں پئی بال دی اے
گئے بیت اوہ سمے آزادیاں دے آئی سریتے گھڑی زوال دی اے
بند بندا سیر کمند اندر قدم قدم تے پھاہی جنجال دی اے
کدے بحر فراق وچ کھاں غوطے، کدے طبع وچ مستی ابال دی اے
کدے یا دو چھیناں بیلیاں دی کدے فکر اذکار اشفال دی اے
کدے اپنے آپ تھیں دور دساں کدے سوچ سب اہل اعیال دی اے
میریاں ویکھ پروازیاں نوں روح تڑفدی پئی اقبال دی اے
اب عشق دا بھارنباہ دیوے خواہش سدا جام اتصال دی اے
ماہی، بابجھ ہر شے من دون اللہ کوئی حرص نہ مال منال دی اے
سرور ویرنوں کئیں سلام میرا نالے جو سنگ ترے نال دی اے
کرکے یاد حسنات دن رات تینوں فوٹو انگلیاں نال دسال دی اے
گلاں مٹھیاں نال پرچائے سانوں تیرے پتے نت پچھدی بھال دی اے
تیرے خطاں نوں چم کے لائے سینے نال شوق پیار سنبھال دی اے
بھائیاں باھجھ نہ ونڈ دا درد کوئی دنیا نال بہانیاں ٹال دی اے
سکھ چین اقبال نصیب ہووی ایہو انتہا میرے احوال دی اے
مکن وچہ نہ آوندی مول ویرا لمی داستان رنج ملال دی اے
جانے رب کدملاں گے پھر مڑ کے فکر کو چدے کھرے گھڑیال دی اے
عارف ہویں معروف کونیں اندریہ دا برق ابوالکمال دی اے
مکتوبات برقیہ (صفحہ ۱۸۔۱۹۔۲۰)
اس خط میں قطب ارشاد ابوالکمال برق نوشاہی نے پیر صاحب کو ’’سراج السالکین‘‘ قرار دیا ہے۔ ایک خط میں وہ ’’سراج العارفین‘‘ لکھتے ہیں اس بات میں کوئی شک نہیں کہ قطب ارشاد ابوالکمال برق نوشاہی روحانیت کے اس مقام پر فائز تھے جہاں آدمی کسی شخص کے باطن میں جھانکنے کی قوت رکھتا ہے اس لیے میں سمجھتا ہوں کہ اگر قطب ارشاد ابولکمال برق نوشاہی نے پیر صاحب کو سراج اسالکین اور سراج العارفین لکھا ہے تو وہ یونہی انہیں ان خطابات سے نہیں نواز سکتے۔ دوسرا خط ملاحظہ کیجئے۔ یہ خط والدہ کی وفات کے موقع پر انہوں نے پیر صاحب کو لکھا تھا ۔
بنام’’سراج العارفین مبلغ اسلام حضرت پیر سید معروف شاہ عارف نوشاہی بانی حمیتہ تبلیغ الاسلام بریڈ فورڈ انگلستان
اول رب دی سب تعریف آکھاں بے نیاز مولیٰ ذوالجلال ویرا
اوہ ہے حیی قیوم کریم قادر اس دی ذات نونئیں زوال ویرا
بعد حمد نعت مصطفی لکھاں ختم جنہاں تے سارا کمال وریا
پڑھاں نت درود سلام ادبوں اپر نبی کریم دی آل ویرا
میراں پیر حقیقت ذات ازلی اندر اولیا دے بے مثال ویرا
سید پیر نوشہ کیتا جگ روشن فقر قادری دا دیوا بال ویرا
حضرت بحر علوم دی ذات اگے سجدے ادب مرے کرن ابدال ویرا
اس تھیں بعد سلام سنوں تحفہ کراں پیش محبتاں نال ویرا
لکھاں بعد سلام احوال سارا نینوں خون دی ندی اچھال ویرا
اکی ماہ رمضان شریف دی نوں کیتا والدہ نے انتقال ویرا
قاصد وچ ٹوپے عثمان دتا آن پیغام وصال ویرا
لگا تیر کلجیڑے وچ آکے آئے دلے وچ سو سو ابال ویرا
ٹریا اٹھ بے وس مجبور ہوکے قدم چکناں ہویا محال ویرا
بہتا چک سواری شریف اندر آن دیدار جمال ویرا
اج باغ امید ویران ہویا کیتا روز آرنج و ملال ویرا
کوئی واہ دوانہ مول چلی لایا موت صیاد ے جال ویرا
سایہ ماپیا ندا بے شک ظل ربی ایدے وچ نہ شک روال ویرا
ہے افسوس اج اسیں محروم ہوگئے مرضی جیویں اب لایزال ویرا
سنجاں بسترا ویکھ کے بلن بھابڑاگ فرقتاں دی رہی جال ویرا
اکھاں سامنے پاک تصویر پھر دی کسے وقت نہ بھلدا خیال ویرا
روز جمے دے بعد عشا ہوراں کیتا جنتوں آستقبال ویرا
کلمہ پڑھدیاں روح رواں ہویا کیتا رب بلند اقبال ویرا
دور دور توڑیں لوگ آن پتے کرن رازیاں ہوکے بے حال ویرا
آکے وچ جنازے دے ہوئے شامل غوث قطب اوتار ابدال ویرا
توبہ کنب گئے زمیں آسمان ستے آندا موت نے سخت بھوچال ویرا
مخلوقات دے وچ تڑخاٹ آیا رنی خلق ساری پلے ڈال ویرا
سرور شاہ نالے پیر ویر دنویں رو رو کے ہوئے نڈھال ویرا
صغریٰ فاطمہ ہور بیتاب ہوئی غشاں کھاوندی ہوئی بے حال ویرا
کون چپ کر اوس رونڈری نوں دکھیں روندیاں گزڑ سن سال ویرا
صبح و شام کرآہ وففاں عاجز کڈھے ولیدے پئی ابال ویرا
اچن چیت و چھوڑے دی وا جھلی ظالم موت دتی اگ بال ویرا
آتش غمادی اس طرح بھڑک اٹھی دتوس حال میرا وال وال ویرا
کون سنے فریاد فریادں دی آئی باہجھ ہے مرن بحال ویرا
الوداع پکار کے اٹھ چلے ہین رونقاں جہان دے نال ویرا
میرے دل دی دلی برباد ہوئی ہویا کالجہ مثل عربال ویرا
کس نوں درد مسکین مسافر اندا کون دکھیاندی کرسی بھال ویرا
جہاں دلاں نوں درد اساڈ اسی ستے وچ قبراں پردے ڈال ویرا
دید انہاں دی اکبری حج ہیسی اے پر اج نہ کیتا جمال ویرا
بدنصیباں رکھیا دور مینوں حائل راہ وچ رہے جنجال ویرا
نالے امر انج قادر قدیر داسی دیندا کیویں قضا میں ٹال ویرا
راضی ہاں میں جیویں رضا ربی کراں عذر کی میری مجال ویرا
کیتا رب پر دیس نصیب اندر بختاں بھیڑیاں پاکے وبال ویرا
رب جاندا حال دکھیاریاں دا اوکھی فرقتاں دے وچ حال ویرا
کراں گلہ کی گردش فلک دا میں قسمت اپنی اپنے نال وریا
اگے تیرے فراق نے ماریا سی اتوں ہور پے گیا زوال ویرا
گلاں دل دیاں دل دے وچ رہیاں جاسن حسرتاں وچ قبر نال ویرا
اک جاں تے درد ہزار لکھاں سر تے کھڑک دا موت گھڑیال ویرا
تین حق حقیقت عشق ازلی ہور خام تمام خیال ویرا
حق حق تحقیق نہ شک کوئی پردہ دوئی دا اہل و عیال ویرا
انہاں راز حقیقت نوں سمجھیا اے پیتا جنہاں کا سات الوصال ویرا
ہو کے آپنے آپ وچ گم اوہ تے بنے محرم حرم جلال ویرا
جنہاں آپنا آپ اجاڑیائی پیتے اوہ وچ بزم وصال ویرا
دیر و حرم دی قیدوں آزاد ہوئے جہڑے عشق نے کیتے حلال ویرا
اینویں طبع دی تیز پرواز ہوگئی بڑے دور ٹر گیا خیال ویرا
گھوڑا قلم دا صفحے قرطاس اتے انجے ڑپیا اوپری چال ویرا
رکھے رب سلامتی نال تینوں صبح و شام میں کراں سوال ویرا
نوشہ پیردیاں کرم فرمایاں تھیں ودھی روز بروز اقبال ویرا
میری خوشی ایوکفر ستان اندر رکھیں شمع توحید دی بال ویرا
لکھیا چک سواریوں خط تینوں آیا دلے وچ جوش ابال ویرا
سولاں فروری ہجر دی رات کالی لکھی داستان رنج و ملال ویرا
تیرے ملن دی سک بیتاب کیتا گھڑی فرقتا ندی وانگوں سال ویرا
کلمہ نبی دا آکھ زبان وچوں روکے قلم برق ابوالکمال ویرا
(مکتوبات برقیہ صفحہ 249)۔(جاری ہے)
شریعت و طریقت کا علم بلند کرنے والی عظیم ہستی۔ ۔ ۔ قسط نمبر 76 پڑھنے کیلئے یہاں کلک کریں
